Ο ΑΕΡΑΣ ΠΟΥ ΠΝΕΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ‏

Οι δύο επιλογές

Ο αέρας που πνέει στην Ευρώπη μπορεί να μην εί­ναι επαναστατικός, σίγουρα όμως δεν είναι... κο­πανιστός. Είναι θυελλώδης. Κι αυτό δεν έχει να κάνει απλώς με τα αποτελέσματα των γαλλικών και των ελληνικών εκλογών και την αύξηση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να κάνει με το πλήρες αδιέξοδο του μοντέλου διαχείρισης της ευρωπαϊκής κρίσης και την αμφισβήτηση των - εθνικού χαρακτήρα - γερμανικών ηγεμονικών επιδιώξε­ων.
Η λυσσώδης καταστροφολογία, με την οποία νυχθημερόν βομβαρδιζόμαστε από media και εγχώριους τοποτηρητές των εποπτών, δεν έχει να κάνει με αυ­τή καθεαυτή την εγχώρια πολιτική τάξη. Στόχος της είναι η δυναμική που αυτή μπορεί να αποκτήσει. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, σε εποχή παγκοσμι­οποίησης, εκτός από την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, αστραπιαία κυκλοφορούν οι πληροφο­ρίες και οι ιδέες.

Και σε µια εποχή και περίοδο όπως αυτή που ζούμε, κάποιες ιδέες - για παράδειγμα η δυνατότητα ενός λαού να αμφισβητήσει με την ψήφο του τον μο­νόδρομο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών - είναι εύφλεκτες...

Προφανώς δεν άρχισε από την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ η... επανάσταση. Αυτό που ίσως έγινε είναι το άνοιγμα μιας χαραμάδας, μέσα από την οποία μπορεί να λειτουργήσει το «ντόμινο» της έμπρα­κτης αμφισβήτησης της νέας δημοσιονομικής και πολιτικής «τάξης» στην Ευρώπη. Πρόκειται άλλω­στε για μια «τάξη» η οποία οικοδομείται στην πλά­τη και τη δυστυχία των ευρωπαϊκών λαών.
♦ 50% ανεργία στους νέους στην Ελλάδα.
♦ 22% ανεργία στην Ισπανία.
♦ Μια αυτοκτονία κάθε μέρα στην Ιταλία.
♦ Πάνω από 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι με λιγότερα από 500 ευρώ ακόμη και στην ηγέτιδα Γερμανία.
Είναι προφανές ότι αυτό το μοντέλο στην Ευρώπη του 21ου αιώνα δεν είναι δυνατόν να περπατήσει ομαλά, χωρίς θυελλώδεις αναταράξεις. Κυρίως δεν μπορεί να σταθεί όταν φέρνει τις κοινωνίες στο χεί­λος της οικονομικής και ανθρωπιστικής καταστρο­φής. Ήδη η κρίση έχει μείζονα πολιτικά χαρακτηρι­στικά, πέρα από την οικονομία, και οι επιλογές εί­ναι δύο: Είτε η ανατροπή του. Είτε η σιδερένια φα­σιστική φτέρνα σε νέες, μοντέρνες, αλλά εξ ίσου αποκρουστικές εκδοχές.