Το σπιτι προσφυγικο, χαμοσπιτο που λεμε, σε ενα παλιο συγκροτημα καπου μεταξυ Νικαιας και Χαλκηδωνας.
Μας περιμενε με αγωνια ο πατερας της οικογενειας, με ενα ''χαμογελο ευγενειας'' στα χειλη, αλλα φανερα πικραμενος, βασανισμενος, για τη κατασταση που βιωνε με την οικογενεια του.
Μας καλωσορισε, περασαμε μεσα, μας συστησε τη συζυγο, μια χαμογελαστη κυρια που μας ευχαριστησε εκ'των προτερων που σπευσαμε να τους βοηθησουμε και το ενα απο τα δυο παιδια τους, ενα μικρο χαμογελαστο''δεκαχρονο αγγελουδι'' ''μεσα στη χαρα''.
Ζητησαμε να μας δειξει που ειναι το ρολοι.
Ηταν μεσα στο κουζινακι, καλυμμενο απο ενα πλεχτο πετσετακι για να μην ''δειχνει ασχημα'' μεσα στο χωρο.
Το ανοιξαμε και μειναμε αφωνοι.
Το ειχανε οχι απλα ''κοψει'' απο την ασφαλεια, αλλα ειχανε αφαιρεσει σχεδον τα παντα απο μεσα, εκτος απο το κουτι του μετρητη.
Σκεφτηκαμε οτι για να ''βγαλουν τοσο μισος'' μεσα σε αυτον τον πινακα, οι ανθρωποι που ζουσαν μεσα θα ηταν εγκληματιες, αλλα ξανακοιτωντας το ζευγαρι και το μικρο αγγελουδι, ειπαμε οτι μαλλον δεν θα ειναι ετσι τα πραγματα.
Εγκληματιες στη μικρη μας ιστορια μας υπαρχουν ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ και βρισκονται αλλου.
Απο τους αλητες που με τοσο μισος ''ασελγησαν πανω σε ενα πινακα'' βγαζοντας ολα τα κομπλεξ και το μισος που εχουν μεσα τους, διαλυωντας τον στη κυριολεξια και δινοντας τη χαριστικη βολη σε αυτη την βασανισμενη, αλλα ''ομορφη'' οικογενεια, μεχρι ολους αυτους τους μαφιοζους, την εγκληματικη συμμορια που εχει διαλυσει τα παντα στο τοπο και εχει φερει το χαος και την απελπισια παντου.
Στο....παταρι που χρησιμοποιουσαν σαν σοφιτα, υπηρχε ενας ηλικιωμενος, γονιος ενος εκ' των δυο που εξαρτιοταν απο μηχανικη υποστηριξη και απο.....τον θεο.
Πιασαμε δουλεια.
Κοβαμε, ραβαμε, μονταραμε, ακουγοντας διαρκως το γελιο και τις αθωες ερωτησεις της μικρουλας που φαινεται οτι μας.....συμπαθησε.
Η μαμα αγωνιουσε και μας εξεφραζε διαρκως το φοβο της για το τι θα γινει αν τυχον τους....πιασουνε να εχουν επανασυνδεσει το ρευμα τους.
Το ιδιο και ο πατερας, που φαινοταν πιο ψυχραιμος, αλλα διακρινοταν φανερα η αγωνια και φοβος για.....το αυριο.
Τους καθησυχασαμε.
Τους ειπαμε οτι τελειωνωντας, θα κολλησουμε ενα συτοκολλητο του κινηματος στον μετρητη και οτι και να γινει, εμεις ''θα αναλαβουμε την ευθυνη''.
Φανηκε οτι ηρεμησαν, αλλα ειμαστε σιγουροι, οτι δεν ηταν ετσι.
Η δυναμη της ''αλληλεγγυης'' και η ''αναληψη της ευθυνης'' απο μας τους ηρεμησε, εστω και προσωρινα.
Το χαρηκαμε, ηρεμησαμε και μεις
Ρωτησαμε για τι ποσο τους το εκοψαν και μας απαντησαν οτι ειχαν παει σε ιδιωτικη εταιρια την hellas pawer, αυτη εκλεισε και εφαγαν τα λεφτα και το χρεος που ειχαν μεταφερθηκε στη ΔΕΗ και μαλιστα χωρις να ισχυει το κοινωνικο τιμολογιο που ειχαν πριν πανε στους απατεωνες.
Πεσανε και μεσα στη δινη της εποχης, ανεργοι και οι δυο, ε δεν θελει και πολυ!
Φαγαμε απο τα υπεροχα μελομακαρονα και τους κουραμπιεδες που μας φιλεψε η κυρια του σπιτιου για να μας ευχαριστησει.
Τελικα μετα απο αρκετη ωρα, αφου ''η δουλεια'' ηταν δυσκολη, τελειωσαμε.
Το φτωχικο αλλα τοσο ζεστο σπιτι της οικογενειας ειχε επιτελους ρευμα, φωτισε.
Πιο πολυ ομως, φωτισαν απο χαρα τα προσωπα του ζευγαριου και της μικρουλας τους και απο το χαμογελο τους, εφυγε η πικρα.
Μας ευχαριστησαν, ''δεν ειχαν λογια'' να μας ευχαριστησουν.
Επιτελους η ζωη τους μετα απο μηνες, θα επαιρνε παλι χρωμα.
Τους ειπαμε οτι δεν χρειαζεται να μας ευχαριστουν, αντιθετα εμεις τους ευχαριστουμε, αφου πηραμε και αλλη δυναμη και κουραγιο να συνεχισουμε τον αγωνα μας, βλεποντας τους με ποση περηφανεια, αξιοπρεπεια, υπομονη και δυναμη ψυχης, ''κρατανε'' και υπομενουν αυτα τα δεινα.
Τους χαιρετησαμε, χαιρετησαμε ιδιαιτερα το μικρο αγγελουδι και σκεφτομασταν ποση απανθρωπια, ποση αθλιοτητα μπορει να χωραει η ψυχη και το μυαλο ολων αυτων που εχουν φερει σε αυτη κατασταση το λαο μας, που αφαιρουν το παρων και διαγραφουν την ελπιδα για το μελλον μας και το μελλον των παιδιων μας.
Αυτη ''περιπου'' ηταν η μικρη σημερινη μας εμπειρια.
Μια απο τις πολλες, τις εκατονταδες που εχουμε ζησει αυτα τα χρνια που αποφασισαμε ''το παιξουμε επαναστατες'' αλλα με αιτια.
Η αιτια ειναι το παθος μας για λευτερια και δικαιοσυνη, για να σταματησουμε επιτελους να βλεπουμε γυρω μας ανθρωπους φοβισμενους, ταπεινωμενους, εξαθλιωμενους, για να σταματησουμε να βλεπουμε ''μικρα αγγελουδια'' και να δακρυζουμε βλεποντας το αθωο χαμογελο τους και γνωριζωντας το μελλον τους ''αν δεν αλλαξουμε την ιστορια''.
Γιατι ειμαστε υποχρεωμενοι να αλλαξουμε την ιστορια, με οποιο κοστος, διαφορετικα θα εχουμε αποτυχει στην αποστολη που μας εχει αναθεσει.
Καληνυχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου