Τά κινήματα δωσανε δίνουν καί θά δίνουν μάχες, μέ αυταπάρνηση, μέ προσωπικές θυσίες καί κινδύνους, μέ ανιδιοτέλεια. Θά πρέπει όμως κάποτε νά καταλάβουν καί όσοι ''διαρκώς παίρνουν'' από τό κίνημα, ότι στή ζωή εκτός από τό ''παίρνω καί κάνω τή δουλειά μου'', υπαρχει καί τό ''εκτιμάω καί ανταποδίδω'' καί ειδικά τό.....δέν υποτιμάω καί σέβομαι.

Mέ αφορμή κάποιες ανησυχίες καί ερωτηματικά πού εκφράζονται τελευταία, σέ σχέση μέ τή....μικρή στήριξη από τά κινήματα σέ κλαδικές καί συλλογικές διεκδικήσεις.
Είναι τουλάχιστον ''γκάφα έξ'αμελείας'' καί περιδίνηση τών ερωτούντων σέ μιά άλλη διάσταση ή γαλαξία, νά ρίχνουν ευθύνες σήμερα καί μετά από μιά τεράστια ''αγωνιστική παρουσία'' στά κινήματα.
Κάτ'αρχάς καί γιά όσους δέν μπορούν ακόμη νά ξεχωρίσουν τή σημαντική διαφορά μεταξύ κινημάτων καί τών υπόλοιπων κλάδων.
Τά κινήματα (τά αμιγώς αγωνιστικά κινήματα διεκδίκησης, χωρίς κρυφές σκέψεις καί προσπάθεια εξαργύρωσης τού αγώνα τους πρός....ίδιον όφελος ...κάθε τύπου) όλο αυτό τό διάστημα τής καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής, ήταν καί είναι διαρκώς στό δρόμο, σέ όλους τούς κοινωνικούς αγώνες, είτε σέ γενικές κινηματικές διεκδικήσεις, (ΔΕΗ ΕΦΟΡΙΕΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΔΙΟΔΙΑ ΚΛΠ) δίνοντας τεράστιες, άνισες πολλές φορές μάχες διεκδικώντας καί κρατώντας όρθια τή κοινωνία αποκομίζοντας τεράστια οφέλη, είτε αλληλέγγυα σέ συλλογικές καί κλαδικές διεκδικήσεις, επιδιώκωντας συσπειρώσεις καί μαζικότερους αγώνες.
Από τή συμμετοχή τους σέ αυτούς τούς αγώνες κανένα κίνημα δέν προσδοκά νά καρπώθεί προσωπικά οφέλη, πολύ απλά επειδή ''δέν διεκδικεί γιά τόν......κλάδο του, αλλά για τό κοινωνικό σύνολο''. Γιά παράδειγμα τό γενικό κίνημα στό κάλεσμα αλληλεγγύης στό ραδιομέγαρο, στό μετρό, στή πλατεία, ήταν παρών από τή πρώτη μέχρι τή τελευταία στιγμή, στίς γενικές απεργίες, σέ όλα τά καλέσματα όλων τών εργατικών τάξεων, όπου καί όποτε υπάρχει κάλεσμα από οποιονδήποτε κλάδο, τό κίνημα είναι εκεί, χωρίς πολλές φορές νά είναι εκεί οί ίδιοι οί εγαζόμενοι τού κλάδου πού ''θίγεται καί διεκδικεί''.
Ομως αλήθεια δέν είναι ''απορίας άξιον'' τό ότι ενώ ''τό κίνημα είναι παντού'' όταν τά κινήματα κάνουν καλέσματα αλληλεγγύης γιά θέματα πού....δέν αφορούν συγκεκριμένους κλάδους, αλλά γενική διεκδίκηση ( τελευταίο ''κραυγαλέο παράδειγμα'' τά διόδια) ώς διά μαγείας ή ''ανάγκη γιά αλληλεγγύη πάει περίπατο'';
Τά πράγματα είναι απλά καί όσοι έχουν απορίες γιά τό πού είναι τά κινήματα δέν χρειάζονται νά πάνε σέ μέντιουμ.
Τά κινήματα είναι εδώ.
Τά κινήματα δωσανε δίνουν καί θά δίνουν μάχες, μέ αυταπάρνηση, μέ προσωπικές θυσίες καί κινδύνους, μέ ανιδιοτέλεια.
Θά πρέπει όμως κάποτε νά καταλάβουν καί όσοι ''διαρκώς παίρνουν'' από τό κίνημα, ότι στή ζωή εκτός από τό ''παίρνω καί κάνω τή δουλειά μου'', υπαρχει καί τό ''εκτιμάω καί ανταποδίδω'' καί ειδικά τό.....δέν υποτιμάω καί σέβομαι.
Τό κίνημα, δέν αποκομίζει προσωπικά οφέλη από τίς δράσεις του, δέν βολεύεται, δέν παίρνει καρέκλες καί θέσεις, δέν ''παίρνει ούτε διεκδικεί μισθό'' αντίθετα.....βάζει καί από τή τσέπη του, καταθέτει ψυχή, παίρνει πόνο καί είναι πάντα στό περιθώριο περιμένοντας διαρκώς νά προσφέρει.
Οσοι δέν μπορούν νά τό καταλάβουν, τουλάχιστον άς προσπαθήσουν.
Τό κίνημα, είναι ό βασικός πυλώνας αντίστασης καί τό τελευταίο προπύργιο ακηδεμόνευτου αγώνα ενάντια στίς επερχόμενες μεγάλες μάχες.
Αντί λοιπόν νά στρέφουν τά βέλη τους, νά προσπαθούν νά επιρρίψουν ευθύνες στό κόσμο τών κινημάτων καί νά αναρωτιώνται γιά τό πού είναι τά κινήματα, άς προσπαθήσουν νά κάνουν μιά ''αυτοδιάγνωση καί αυτοκριτική'' καί τότε ίσως καταλάβουν ότι ή ζωή δέν έχει μόνο απαιτήσεις καί θέλω, αλλά καί υποχρεώσεις καί δίνω.