H κοινωνία πλέον νοιώθει νά είναι ανυπεράσπιστη καί απροστάτευτη.
Ο λαός εξακολουθεί νά υποφέρει, νά στενάζει καί νά ψυχορραγεί, έχοντας αντιληφθεί ότι τίποτα καί κανείς δέν ανταποκρίνεται στίς προσδοκίες του.
Πλέον τό τοπίο έχει ξεκαθαρίσει.
Τό στοίχημα τής ριζοσπαστικής-επαναστατικής πολιτικής αλλαγής χάθηκε, όπως καί τό στοιχείο τού ''αιφνιδιασμού''καί μαζί του χάθηκαν προσδοκίες, αγώνες ετών, θυσίες. Παγιώνεται ό φασισμός σέ όλα του τά επίπεδα, ή απαξία, ό οπορτουνισμός, ή ισοπέδωση ιδεών, σάν αποτέλεσμα τής κρίσης αξιών καί ηθών.
Αυτό πού πλέον θά πρέπει νά μάς προβληματίζει, δέν είναι τόσο ή οικονομική δυστοκία, αλλά ή πολιτική απαξία, ή ''κομματική πειθαρχία'', ό κατακερματισμός τού πολιτικού κόσμου, τό έλλειμα υψηλής ευθύνης καί ό φόβος τού νά τολμήσεις, νά εκτεθείς, νά κάνεις τό διαφορετικό.
Δημιουργείται ολοταχώς μία κοινωνία δύο ταχυτήτων, μία κοινωνία στήν οποία τό 1/4 θά επιβιώνει, έχοντας υποταγμένα, απομυζώντας καί ποδοπατώντας τά υπόλοιπα 3/4, έχοντας τό απόλυτο ''πλεονέκτημα έδρας'', αφου θά παίζει διαρκώς στό δικό του γήπεδο.
Εννοιες όπως Δημοκρατία, Ελευθερίες, κοινωνική Δικαιοσύνη, ισονομία, Εθνική Ανεξαρτησία καί κυριαρχία, έχουν ξεχαστεί καί παίρνουν σειρά προτεραιότητος γιά τήν επόμενη έκδοση τού Μπαμπινιώτη, όπως καί τό Σύνταγμα πού κατάντησε πατάκι γιά νά σκουπίζουν τά πόδια τους στήν είσοδο τής βουλής οί χρυσαυγίτες βουλευτές, όπως καί κάθε είδους ανθρωποειδή καί άβουλα πολιτικά όντα πού ορίζουν τίς μοίρες μας.
Απέραντη θλίψη, αγανάκτηση, οργή αλλά καί μιά '' μαζοχιστική παράξενη άρνηση'' γιά τό διαφορετικό, πού μάς οδηγεί μέ μαθηματική ακρίβεια ολαταχώς πρός τόν ολοκληρωτικό αφανισμό, κάτι πού όλοι τό αντιλαμβανόμαστε, προτιμώντας όμως νά είμαστε μέρος τού προβλήματος παρά τής λύσης του.
Γεμίσαμε μικρούς αρχηγίσκους, θέλουμε όλοι μας, νά είμαστε αρχηγοί στό μικρόκοσμό μας, αδιαφορώντας γιά τίς ''συνέπειες τής ασυνέπειάς μας'', απέναντι στό κοινωνικό σύνολο, αφήνοντας ανοιχτό τό πεδίο σέ όλους όσους επιβουλεύονται τή χώρα καί τό λαό, νά κάνουν ''περίπατο''. πάνω στά συντρίμμια τού τόπου καί στό ''πτώμα'' τού Ελληνικού λαού.
Ιλαροτραγωδία καί παραλογισμός.
Ο λαός εξακολουθεί νά υποφέρει, νά στενάζει καί νά ψυχορραγεί, έχοντας αντιληφθεί ότι τίποτα καί κανείς δέν ανταποκρίνεται στίς προσδοκίες του.
Πλέον τό τοπίο έχει ξεκαθαρίσει.
Τό στοίχημα τής ριζοσπαστικής-επαναστατικής πολιτικής αλλαγής χάθηκε, όπως καί τό στοιχείο τού ''αιφνιδιασμού''καί μαζί του χάθηκαν προσδοκίες, αγώνες ετών, θυσίες. Παγιώνεται ό φασισμός σέ όλα του τά επίπεδα, ή απαξία, ό οπορτουνισμός, ή ισοπέδωση ιδεών, σάν αποτέλεσμα τής κρίσης αξιών καί ηθών.
Αυτό πού πλέον θά πρέπει νά μάς προβληματίζει, δέν είναι τόσο ή οικονομική δυστοκία, αλλά ή πολιτική απαξία, ή ''κομματική πειθαρχία'', ό κατακερματισμός τού πολιτικού κόσμου, τό έλλειμα υψηλής ευθύνης καί ό φόβος τού νά τολμήσεις, νά εκτεθείς, νά κάνεις τό διαφορετικό.
Δημιουργείται ολοταχώς μία κοινωνία δύο ταχυτήτων, μία κοινωνία στήν οποία τό 1/4 θά επιβιώνει, έχοντας υποταγμένα, απομυζώντας καί ποδοπατώντας τά υπόλοιπα 3/4, έχοντας τό απόλυτο ''πλεονέκτημα έδρας'', αφου θά παίζει διαρκώς στό δικό του γήπεδο.
Εννοιες όπως Δημοκρατία, Ελευθερίες, κοινωνική Δικαιοσύνη, ισονομία, Εθνική Ανεξαρτησία καί κυριαρχία, έχουν ξεχαστεί καί παίρνουν σειρά προτεραιότητος γιά τήν επόμενη έκδοση τού Μπαμπινιώτη, όπως καί τό Σύνταγμα πού κατάντησε πατάκι γιά νά σκουπίζουν τά πόδια τους στήν είσοδο τής βουλής οί χρυσαυγίτες βουλευτές, όπως καί κάθε είδους ανθρωποειδή καί άβουλα πολιτικά όντα πού ορίζουν τίς μοίρες μας.
Απέραντη θλίψη, αγανάκτηση, οργή αλλά καί μιά '' μαζοχιστική παράξενη άρνηση'' γιά τό διαφορετικό, πού μάς οδηγεί μέ μαθηματική ακρίβεια ολαταχώς πρός τόν ολοκληρωτικό αφανισμό, κάτι πού όλοι τό αντιλαμβανόμαστε, προτιμώντας όμως νά είμαστε μέρος τού προβλήματος παρά τής λύσης του.
Γεμίσαμε μικρούς αρχηγίσκους, θέλουμε όλοι μας, νά είμαστε αρχηγοί στό μικρόκοσμό μας, αδιαφορώντας γιά τίς ''συνέπειες τής ασυνέπειάς μας'', απέναντι στό κοινωνικό σύνολο, αφήνοντας ανοιχτό τό πεδίο σέ όλους όσους επιβουλεύονται τή χώρα καί τό λαό, νά κάνουν ''περίπατο''. πάνω στά συντρίμμια τού τόπου καί στό ''πτώμα'' τού Ελληνικού λαού.
Ιλαροτραγωδία καί παραλογισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου