Aς υποθέσουμε ότι αύριο, έχουμε εκλογές στη χώρα και ''ανατρέπεται η σημερινή κυβέρνηση'' η οποία μας έδειξε περίτρανα τι ακριβώς σημαίνει πολιτική αλητεία, χειραγώγηση της μάζας, προσεταιρισμός και οικειοποίηση δράσεων, κωλοτούμπα, υποκρισία, αχαριστία, σάπιο πολιτικό σύστημα, σύστημα γενικά.
Αλήθεια, τι ακριβώς προσδοκούμε απο μια τέτοια εξέλιξη;
Τι μπορεί να αλλάξει;
Με μια πρώτη ματιά στον πολιτικό χάρτη της χώρας, αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι η σύνθεση της σημερινής βουλής, αποτελείται απο 94.5% μνημονιακά κόμματα.
Πέραν του ΚΚΕ και αυτό με επιφύλαξη (δεν μπορεί να καταγγέλεις την ΕΕ και να συμμετέχεις στο ευρωπαικό κοινοβούλιο) τα υπόλοιπα κόμματα ζητούν μετα μανίας την όσο το δυνατόν πιστότερη εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.
Αυτών των πολιτικών που κατέστρεψαν και τείνουν να εξαφανίσουν τη χώρα οδηγώντας διαρκώς σε όλο και μεγαλύτερο αδιέξοδο, αυτών των πολιτικών που άλλοτε καταγγέλουν (σαν αντιπολίτευση) άλλοτε θεωρούν ευλογία (σαν κυβέρνηση) και κάποιοι άλλοι που βολοδέρνουν μεταξύ μπαίνω δεν μπαίνω στη βουλή τις έχουν κάνει λάστιχο αλλάζοντας στάση κάθε μέρα η κάθε βδομάδα ανάλογα τις πολιτικές συγκυρίες πάντα όμως με τον ίδιο παρονομαστή (μνημόνιο πάση θυσία), αγνοώντας επιδεικτικά τη σημασία που έχουν οι επιπτώσεις απο την εφαρμογή τους μέσα στη κοινωνία, τις αποδεδειγμένα δηλαδή καταστροφικές συνέπειές τους.
Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι στη νέα βουλή προστίθενται δυνάμεις ''βαθειά αντιμνημονιακές'' όπως είναι η ΛΑ.Ε η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και το Ε.ΠΑ.Μ είτε με τη μορφή αυτόνομης καθόδου είτε σαν ενιαίος συνεργαζόμενος φορέας, οι αντιστοιχίες στη καλύτερη περίπτωση θα διαμορφωθούν σε 90/10 υπέρ των δυνάμεων του μνημονίου, πάντα με τα σημερινά δεδομένα και συσχετισμούς, αφού τα καταγεγραμμένα ποσοστά είναι 2% για τη ΛΑ.Ε 1% για την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και 1%για το Ε.ΠΑ.Μ...περίπου και αν προστεθεί και το 5.5% του ΚΚΕ τότε φτάνουμε στο 10% ''αυστηρά''.
Ακόμα και αν τα παραπάνω ποσοστά ανέβουν κάτι ακόμα, σε κάθε περίπτωση επικρατούν οι δυνάμεις που ασπάζονται
τα μνημόνια.
Ολα αυτά, δεν διαμορφώνονται τυχαία.
Τα κόμματα που μας κυβερνούν, ψηφίστηκαν απο τους Ελληνες ψηφοφόρους, άσχετα αν τα ποσοστά σε αναλογία με τον πληθυσμό αλλά με την αναλογία εγγεγραμένων και ψηφισάντων είνται τραγικά δυσανάλογα.
Εχουμε μια βουλή εκλεγμένη απο το 55% των 7.000.000 ψηφοφόρων, δηλαδή περίπου 3.500.000 ψηφοφόροι αποφάσισαν για τη σύνθεση αυτών που θα αποφασίζουν για το μέλλον 11.000.000 πολιτών και το κυριότερο.......μιας χώρας και απο αυτούς το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ψήφισε μνημονιακά κόμματα και βέβαια το παζλ συμπληρώνεται απο τα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ όπου το 39% του 55% όσων συνολικά ψήφισαν επέλεξαν τον Σεπτέμβριο τη σημερινή κυβέρνηση γνωρίζοντας ότι θα εφαρμόσει μνημονιακές πολιτικές.
Τώρα αν θελήσουμε να κάνουμε μια άμεση σύγκριση της προέλευσης των ψηφοφόρων του δημοψηφίσματος που ψήφισαν ΟΧΙ με το συντριπτικο πασοστό του 62% ξορκίζοντας μνημόνια.λιτότητα ακόμα και ευρώ, τότε ζούμε τον απόλυτο σουρεαλισμό σε όλο του το μεγαλείο.
Τι μπορεί να γίνει;
Kατ'αρχάς μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες που με την αποχή τους (45% περίπου 3.000.000) στρώνουν με ροδοπέταλα το δρόμο στις μνημονιακές κυβερνήσεις και κοινοβούλια.
Αν αυτοί δεν συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του εγκλήματος που προκαλεί η αδιαφορία τους, δεν αλλάζει τίποτα απολύτως.
Και προφανώς οι συγκεκριμένοι πολίτες δεν μπορεί να συγκαταλέγονται σε αυτούς που είναι ευχαριστημένοι ούτε απο τη ποιότητα ζωής τους, ούτε απο τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.
Απο κει και πέρα μεγαλη ευθύνη έχουν τόσο τα ίδια τα κόμματα που δεν μπορούν να στρέψουν και αυτό το κομμάτι της κοινωνίας (τους αναποφάσιστους) όσο και τους ψηφοφόρους που ψηφίζουν και νομιμοποιούν κάτι που επι της ουσίας ''καταγγέλουν'' σε μόνιμη βάση, αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι ούτε ''καθαρό λόγο διαθέτουν'' αλλά ούτε καν διάθεση για να εργαστούν σοβαρά και να πείσουν τη κοινωνία, γενικά δεν μπορούν να ''κάνουν κλικ'' και να εξιτάρουν, μιας και δεν μπορούν να απεξαρτηθούν απο παθογένειες και κολλήματα που οδηγούν σε βάλτωμα και σκάλωμα.
Για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα υπάρχει ενα ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό σοκ το οποίο θα εκμεταλλεύονται άριστα οι εκφραστές του συστήματος που μέχρι τώρα μας επιβάλλεται απόλυτα.
Δεν έχει πλέον σημασία να καταγγέλουμε διαρκώς τη διαστροφική μεταστροφή, το πολιτικό πραξικόπημα, τη μετεξέλιξη και τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νεοφιλελεύθερο μόρφωμα πλήρως αφομοιωμένο και προσαρτημένο στο σύστημα και τη διαπλοκή.
Αυτό έγινε και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία και καθόλου τυχαία.
Μπράβο σε όσους το στηρίζουν και το χειροκροτούν.
Σημασία έχει τι γίνεται απο δω και μπρος και πως μπορούμε να αλλάξουμε πράματα.
Εγω θα έλεγα ότι με βάση την εικόνα που έχουμε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα, όσον αφορά το πολιτικό σκηνικό, το ''στημένο πολιτικό σκηνικό''.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε εμείς.
Να καταννοήσουμε τις μορφές πάλης που θα πρέπει να δοθούν.
Να ''διαβάσουμε τη μαύρη βίβλο'' της προηγούμενης εξαετίας και ειδικά της τελευταίας διετίας, να καταννοήσουμε τα λάθη μας, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να απεμπολίσουμε το εγώ μας, να προτάξουμε το εμείς, να επιλέξουμε τους στόχους μας, να θέσουμε προτεραιότητες, να λοκάρουμε και να χτυπάμε διαρκώς εκεί που μπορούμε να πλήξουμε, να αναχαιτίσουμε και να καταγράψουμε νίκες απέναντι στον αντίπαλο.
Να τους χτυπάμε εκεί που πονάνε μέχρι να γονατίσουν.
Δεν είναι απλό, είναι όμως απαραίτητο.
Αυτό για τον απλό πολίτη, έχει πλέον ωριμάσει και έχει έρθει από μόνο του, μιας και αυτό που ο απλός πολίτης μπορεί να πράξει, είναι η άρνηση πληρωμών.
Το ιδανικό θα ήταν κάτι τέτοιο να είχε γίνει συνειδητά και πολύ πριν, αλλά έστω και έτσι, είναι ένα όπλο που φαίνεται στη πράξη ότι λειτουργεί κατασταλτικά απέναντι στον αδηφάγο κρατικό μηχανισμό που ήδη και ''κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο'' προσπαθεί να δεείξει το....καλό του πρόσωπο (βλέπε ρυθμίσεις σε εφορία, ΔΕΗ κλπ).
Για τον ενεργό πολίτη είναι πιο σύνθετο και πολύ πιο αναγκαίο.
Η ανάγκη ανασύνταξης διαχωρισμού και απεξάρτησης του λαικού κινήματος απο τα κόμματα, είναι το πρώτο σταθερό και αναγκαίο βήμα στη πορεία προς τη νέα Ανατροπή.
Πρέπει να γίνει απολυτως διακριτή η σχέση μεταξύ κομμάτων και λαικού κινήματος.
Το γιατί, το ζήσαμε και το είδαμε, αφού το λαικό κίνημα αποτέλεσε το προηγούμενο διάστημα τον νεροκουβαλητή στο μύλο του παραγοντισμού και της ανάδειξης κάφρων σε σημερινούς ρυθμιστές της πολιτικής και κοινωνικής σκηνής της χώρας.
Παρεμβάσεις που θα ''πονέσουν στη τσέπη'' το κράτος, το σύστημα και τη διαπλοκή, θα πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη μάχης για το λαικό κοινωνικό κίνημα.
Διόδια, εφορίες, αστικές συγκοινωνίες, ΔΕΗ ΕΥΔΑΠ, ειρηνοδικεία, είναι κάποιοι απο τους χώρους όπου καθημερινά συντελλούνται κοινωνικές αδικίες και απο τις''κεντρικές αρτηρίες παροχής ''αίματος οξυγόνου και ζωής'' σε ένα κράτος δυνάστη που μοναδικό στόχο έχει τη καταστροφή.
Τη καταστροφή του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού, τη καταστροφή της χώρας, του λαού.
Η μάχη πλέον είναι ξεκάθαρο ότι θα δοθεί μεταξύ της κοινωνία και του κράτους, μεταξύ του λαικού κινήματος που θα πρέπει να λειτουργήσει με μοναδικό γνώμωνα την Ανατροπή και ενός κράτους δυνάστη, πανούργου, πολύ καλά ''εξοπλισμένου'' και αποφασισμένου, να ελέγξει αφού πρώτα εξαθλιώσει απόλυτα και υποτάξει πλήρως τους πολίτες του, με σκοπό να τους παραδώσει δεμένους χειροπόδαρα, έρμαια στις ορέξεις των εντολέων του.
Εχουμε καθήκον και υποχρέωση να αντιδράσουμε.
Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν έχουμε δικαίωμα να καταγγέλουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου